-Daha kaç kez ıskalayacağız hayatı olric?
-Oklarımız bitene kadar efendimiz.
Bazen yok olmak hiç olmaktan iyidir Olric..!
- Yok mu olalım efendimiz..?
- Varmı' yız ki Olric...!
bu yol nereye çıkar olric?...
- hiçbir yere efendimiz...
- hiçbir yer neresidir olric?...
- doğru yerdir efendimiz...
- gidelim mi?...
- vardık efendimiz..
- Yağmur yağıyor olric.. ıslanıyor etraf.. ağlasak kimse anlamaz değil mi?
- Anlamaz efendimiz..
- Tut ki güneş açtı.. papatyalardan taç yapar mı saçlarımıza?
- Bilinmez efendimiz...
- Yıldız kaydığında diler mi bizimle olmayı?
- Sanmam efendimiz...
- Ben de sanmam... gidelim olric...
- Gidelim efendimiz...
-Sustu mu olric?
- sustu efendimiz...
- biz de susalım mı olric?
- siz bilirsiniz efendimiz...
- bizi susmasına kabul eder mi olric?
- eder efendimiz..
#Gözden ırak, gönülden de ırak olur mu efendimiz..?
- Hayır Olric. Yüreğinde bir yer açıp oraya oturttuğun her kimse, seninle birlikte gider her yere...
Ben kötü birimiyim efendim..? Yüreğimde giden onca insanın yüreğinde bir yerim olduğuna neden inanmakta zorlanıyorum..?
-Onlar gerçekten gittiği içindir olric...
#Güçlü olmak artık beni yoruyor olric..! Herkese karşı dimdik olmak. Arkasında durmak attığım her adımın yoruyor. Ki buralarda bilmem hangi uykunun hangi köşesinde beklemedeyim hiç gelmeyecek olanı..Uyan olric..! Doğrul..! Seni bekliyor düş değil gerçek ; Seni bekliyor...
# Bana istisnasız herkes kızıyor;
# kafalarındaki ben’i bozduğum için.
# Ben onların hayallerinde tutarlıyım.
# Belki kendi hayalimde de tutarlıyım.
# Yaşarken bu iki tutarlığın da dışındayım.
#
# Herkes birikmiş bizi seyrediyor. Dağılın! Kukla oynatmıyoruz burada! Acı çekiyoruz
#
# -Sus Olric! Düşünüyorum.
# -Düşünmek ne haddinize efendimiz?
# -Descartes düşündükçe var oluyordu Olric.
# -Descartes düşündükçe var olur, siz düşündükçe yok olursunuz efendimiz.”
#
# Yaşamak ; aynı zamanda yaşamış olduklarını hatırlamaktır..
#
# Ne ölmek nefessiz kalmaktır nede yaşamak nefes almaktır.. Yaşamak; ‘sevilmeyi hak eden birine yaşamını harcamaktır.
#
# “Oysa bizim bütün güzelliğimiz, yaşadıklarımızla
# düşündüklerimiz arasındaki acıklı çelişkinin yansımalarından ibaretti.”
#
# Artık gelecek planlarımı hayattan gizli yapıyorum. Sanki hayat, işini gücünü bırakıp planlarımı bozmak için herşeyi yapıyor..
#
# Çok yükseğe çıkamam bende yükseklik korkusu var. Ve kimseyi yarı yolda bırakamam bende ‘alçaklık korkusu’ var…
#
# Kelimeleri daha önce öyle kötü yerlerde kullanmış oluyoruz ki korkuyoruz duygularımıza dokunursa diye”
#
# Kafam cam kırıklarıyla dolu doktor. Bu nedenle beynimin her hareketinde düşüncelerim acıyor. Anlıyor musun?
-Oklarımız bitene kadar efendimiz.
Bazen yok olmak hiç olmaktan iyidir Olric..!
- Yok mu olalım efendimiz..?
- Varmı' yız ki Olric...!
bu yol nereye çıkar olric?...
- hiçbir yere efendimiz...
- hiçbir yer neresidir olric?...
- doğru yerdir efendimiz...
- gidelim mi?...
- vardık efendimiz..
- Yağmur yağıyor olric.. ıslanıyor etraf.. ağlasak kimse anlamaz değil mi?
- Anlamaz efendimiz..
- Tut ki güneş açtı.. papatyalardan taç yapar mı saçlarımıza?
- Bilinmez efendimiz...
- Yıldız kaydığında diler mi bizimle olmayı?
- Sanmam efendimiz...
- Ben de sanmam... gidelim olric...
- Gidelim efendimiz...
-Sustu mu olric?
- sustu efendimiz...
- biz de susalım mı olric?
- siz bilirsiniz efendimiz...
- bizi susmasına kabul eder mi olric?
- eder efendimiz..
#Gözden ırak, gönülden de ırak olur mu efendimiz..?
- Hayır Olric. Yüreğinde bir yer açıp oraya oturttuğun her kimse, seninle birlikte gider her yere...
Ben kötü birimiyim efendim..? Yüreğimde giden onca insanın yüreğinde bir yerim olduğuna neden inanmakta zorlanıyorum..?
-Onlar gerçekten gittiği içindir olric...
#Güçlü olmak artık beni yoruyor olric..! Herkese karşı dimdik olmak. Arkasında durmak attığım her adımın yoruyor. Ki buralarda bilmem hangi uykunun hangi köşesinde beklemedeyim hiç gelmeyecek olanı..Uyan olric..! Doğrul..! Seni bekliyor düş değil gerçek ; Seni bekliyor...
# Bana istisnasız herkes kızıyor;
# kafalarındaki ben’i bozduğum için.
# Ben onların hayallerinde tutarlıyım.
# Belki kendi hayalimde de tutarlıyım.
# Yaşarken bu iki tutarlığın da dışındayım.
#
# Herkes birikmiş bizi seyrediyor. Dağılın! Kukla oynatmıyoruz burada! Acı çekiyoruz
#
# -Sus Olric! Düşünüyorum.
# -Düşünmek ne haddinize efendimiz?
# -Descartes düşündükçe var oluyordu Olric.
# -Descartes düşündükçe var olur, siz düşündükçe yok olursunuz efendimiz.”
#
# Yaşamak ; aynı zamanda yaşamış olduklarını hatırlamaktır..
#
# Ne ölmek nefessiz kalmaktır nede yaşamak nefes almaktır.. Yaşamak; ‘sevilmeyi hak eden birine yaşamını harcamaktır.
#
# “Oysa bizim bütün güzelliğimiz, yaşadıklarımızla
# düşündüklerimiz arasındaki acıklı çelişkinin yansımalarından ibaretti.”
#
# Artık gelecek planlarımı hayattan gizli yapıyorum. Sanki hayat, işini gücünü bırakıp planlarımı bozmak için herşeyi yapıyor..
#
# Çok yükseğe çıkamam bende yükseklik korkusu var. Ve kimseyi yarı yolda bırakamam bende ‘alçaklık korkusu’ var…
#
# Kelimeleri daha önce öyle kötü yerlerde kullanmış oluyoruz ki korkuyoruz duygularımıza dokunursa diye”
#
# Kafam cam kırıklarıyla dolu doktor. Bu nedenle beynimin her hareketinde düşüncelerim acıyor. Anlıyor musun?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder