Bu dinlediğim son şarkı bizim üstümüze söylenmiş. Kilit vurdum
kalbime, umutlarıma. Ne bundan böyle sevdaya dair bir şeyler
beklenebilir yüreğimden ne de nefret edebilirim birinden. Ben hamal
değilim ki; hep kahrını taşıyım ömrün… Alın artık üzerimden hayata
dair ne varsa. Alın sevdaya dair acıları, paylaşın aranızda...
Sen sanıyorsun ki, kolay geliyor gidişin bana.. Arkanı döndüğün ilk
andan gözlerim gülecek mi yeniden sanıyorsun? Söylesene! Sen ne
sanıyorsun aşkı, sevgiyi, söylesene! Kolay olan, kaçmaksa, yalansa,
vazgeçişse; ben zor olanı seçiyorum ve Seni Hala Seviyorum.
Sen öyle san, farzet ki her şey çok kolay... Gittiğini sandığın sen,
giderken bende kalanlarını, yani seni, yani aşkı, yani bizi
alamayacaksın benden.... Geri vermeyeceğim onları, benim onlar, bana
ait.
Biliyor musun, acı olan asla gidişin değil.. Belki bir gün sevmeyi
öğrendiğin de yanında ben olmayacağım.. Bir sabah gözlerini yeni
doğan güne açtığında başkası olacak yatağında.. Benim içinse
sadece "sen" var olacak baktığım her yerde... Ve işte ilk defa o gün
sebepsiz ağlayacağım, o gün yağan yağmur gizlemeyecek göz yaşlarımı.
Kim bilir belki de aynadaki hayalin ilk kez asacak suratını bana ve o
sabah sensiz ve üşümüş uyanacağım!
Her şeyin bir bedeli var biliyorum ve bende bu bedeli ödüyorum.
Ödediğim bedel sensizlik, yalnızlık, aşksızlık. Oysa yüreğim her şeye
rağmen mutlu olmanı diliyor....
Seni bulduğum yerden başlıyorum yürümeye.. Seni düşünüyor ve gecenin
ayazında üşüyorum.. Veda bile etmeden gidişin geliyor aklıma, sadece
susuyorum…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder